|
de stentor
gepubliceerd op
maandag 3 2-10
Goed dat je mensen blij kunt maken
van een onzer verslaggevers
2 OKTOBER 2003, EMST
Ze heeft het wel eens geprobeerd, in haar
beginperiode: impressionistisch te schilderen. Maar
het zit niet in me, weet Pita Vreugdenhil. Hier - ze wijst naar de
olieverfschilderijen - word ik het meest door geboeid.
Foto Cees Baars
|
Ze heeft zich in haar atelier omringd met een
wand vol recent werk, het resultaat van een zomerlang schilderen.
Fijnschilderen. Pita
Vreugdenhil penseelt met grote precieze stillevens. Een kan, een fles,
vruchten, groenten, boeken. De compositie, de vorm, de kleur, de glans:
zo nauwkeurig mogelijk worden ze neergezet op doek of paneel. Elk
spikkeltje op een vrucht, elke minieme kleurnuance op een eierschaal,
elke plooi van de stof die als ondergrond dient, elk barstje in een
schotel.
Haar atelier is ingericht op een ruime zolderverdieping van de woning
in Emst. Twee grote dakramen op het noorden. De
één verlicht een stilleven van een grijze ketel
en geelgroene kweeperen, de ander haar schildersezel waarop hetzelfde
tafereel op doek is opgezet.
‘Daar zit ik. Ik werk alleen bij daglicht. In de zomermaanden
heb ik dus de grootste productie. Dan kan ik wel tot tien uur
‘s avonds doorwerken. In de winter is het licht soms om drie
uur al niet voldoende meer.‘
Ze zit er vrijwel elke dag, zeven dagen per week. ‘Het is
gedrevenheid‘, verklaart ze zelf. ‘Alle dagen ga ik
met plezier naar boven. Je hebt iets in je hoofd wat je wilt verbeelden
en dat wil je dan af zien. Ik ben vaak met twee, drie schilderijen
tegelijk bezig. Want je kunt niet steeds aan hetzelfde stuk werken.
Olieverf droogt langzaam.‘
VOORKEUR: Stillevens hebben verreweg haar voorkeur. ‘Vroeger
deed ik ook wel landschappen en bloemen. Maar voor landschappen moet je
buiten werken en dan komen er altijd mensen bij je staan.
Verschrikkelijk vond ik dat. Stillevens kun je lekker binnen doen.
Muziekje erbij. En ik vind het leuk om te doen. Oud porselein, glas, of
tin zijn mooi om te schilderen. Fruit ook. Daar zit zoveel kleur in. Er
is zo veel moois om te schilderen. Eigenlijk is alles
boeiend.‘
‘Je moet een mooie compositie maken. Daar werk ik heel lang
aan. Zo‘n stilleven moet rust uitstralen. Als het niet
precies goed staat, zit er onrust in en dat zit dan ook in het
schilderij.‘
Pita Vreugdenhil beleeft niet alleen zelf veel voldoening aan het
schilderen. Kunstliefhebbers doen dat ook; haar werk is geliefd. Dat
een wand in het atelier volhangt met het werk van de afgelopen zomer is
van korte duur. ‘Ik heb het speciaal vastgehouden voor de
Open-Atelierdagen. Wat er overblijft, gaat daarna weg, naar een
kunstbemiddelaar. Twee, drie weken later is het waarschijnlijk
verkocht. Het is eigenlijk niet aan te slepen. En ik heb veel
opdrachten.‘ Ze zegt het met licht verholen trots.
‘Lucratieve dagen‘, schroomt ze niet te vertellen
over de atelierdagen. Maar dat niet alleen. De grote belangstelling
doet haar goed. ‘Vorig jaar 350 mensen. Vooral dat directe
contact met de mensen is zo leuk. Als ik schilderijen via de
kunstbemiddelaar verkoop, of tijdens een tentoonstelling weet ik niets
van de koper. Een enkele keer vragen mensen me te komen kijken hoe het
werk hangt. Ik ga altijd kijken. Dan weet ik wat voor mensen het hebben
gekocht.‘
‘Maar hier, tijdens de atelierdagen, heb ik direct contact
met de mensen. Dat vind ik het belangrijkste aspect van de
atelierdagen. Je hoort hoe ze het vinden en ik vertel iets over de
techniek of geef uitleg op vragen.‘
Hoe grif haar schilderijen ook van de hand gaan, een deel houdt ze
zelf. 'Van elk jaar iets. Zo leg ik een eigen collectie aan. Voor
mezelf en voor de kinderen. De rest gaat weg. Meestal zie ik het nooit
meer terug. Soms na een jaar nog even als er een eindvernis overheen
gaat. Dat kan een schilderij eeuwen mee. Ik heb wel een fotoarchief van
het werk. Zo‘n driehonderd schilderijen. Gek idee eigenlijk.
Je laat best veel na.‘
‘Met kerst krijg ik wel eens een kaartje: we genieten elke
dag weer van uw schilderij. Dat geeft een goed gevoel; dat mensen blij
zijn met wat jij gemaakt hebt. Terwijl het voor mij geen moeten is. Ik
ben gewoon lekker bezig.
Lees
het originele artikel
zie voor eerdere artikelen
mijn Nieuwsarchief
|
|
|